Nieuwsbrief Sarnelli september 2023
Hallo iedereen!
Het lijkt erop dat iedereen, zelfs tot nu toe, getroffen is door verschrikkelijk heet weer in hun deel van deze wereld. Hier hebben we hetzelfde warme weer, gepaard met veel regen, en onze rijstvelden hebben voldoende water en zijn mooi groen. Wij zijn gezegend met al deze regen en het warme weer. We hopen alleen dat het blijft regenen tot aan de oogsttijd en op het juiste moment stopt!
De rijstvelden liggen er geweldig bij, regen genoeg. En nu maar hopen dat tijdens het oogsten de regen minder wordt.
We hebben nog meer baby’s en wildebeesten opgehaald, plus ook een paar oudere kinderen. Sommigen waren verlaten baby’s, anderen zijn kinderen waarvan de ouders een paar jaar in de gevangenis hebben gezeten wegens het verkopen van drugs. Vroeger moesten kinderen met hun ouders naar de gevangenis, vooral moeders die borstvoeding gaven. Toen ik Sarnelli House bouwde, accepteerden we uiteindelijk die baby’s en oudere kinderen. Het idee was en is om hen te leren dat ze speciaal zijn in de ogen van God en dat ze moeten leren lang en trots te lopen, en hun leven niet door te brengen als kinderen van drugshandelaren. Sommigen komen als baby, dus dit is meestal geen probleem als ze opgroeien. Als ze eenmaal uit de knel komen, komen hun ouders bijna nooit meer terug om ze op te halen, wat een goede overeenkomst voor het kind kan zijn als de ouders niet goed zijn. Hier zijn ze in een liefdevolle sfeer, eten goed, en kunnen later kiezen waar ze willen studeren en welke vakken ze willen volgen. Veel van onze kinderen hebben al een universitaire opleiding gevolgd. De meesten kiezen voor commerciële hogescholen of scholen voor beroepsonderwijs. Het is aan de student zelf waar hij wil studeren. Als ze als baby of klein kind bij ons komen, kennen ze hun ouders toch niet.
Twee van de laatste nieuwe baby’s in Hose of Hope.
Er is een vreselijke ziektekiem die de kinderen en zelfs de volwassenen heeft bereikt. Het had Covid-achtige symptomen. Kate, onze verpleegster, rende van het ene huis naar het andere om voor zieke kinderen te zorgen. Haew, die voor mij rijdt en helpt met mijn therapie, had het zwaar te verduren, maar stond erop dat ik tweemaal per dag trainde. Ik had veel geluk dat ik de virus niet van haar kreeg.
Mensen blijven vragen wat er met mij aan de hand is. Ik kreeg Covid in juli en daarna, ongeveer 3-4 weken, merkte ik dat ik moeite had met traplopen. Donoren in de VS kochten een lift voor mij. Uiteindelijk raakte ik verlamd. Doktoren in een plaatselijk ziekenhuis injecteerden mij met iets dat op rattengif leek. Toen ik thuiskwam uit het ziekenhuis, vond ik een mooie rolstoel en een ziekenhuisbed. Ik zwoer alle levende goden dat ik nooit meer een shot zou krijgen van wat ze me ook gaven, dus begon ik therapie met parallelle bars. Ik heb me opgewerkt tot een rollator, maar ik ben nog lang niet aan het lopen, als dat ooit zal gebeuren. Maar ik ben 85 en heb het geluk dat ik ben wie ik ben en waar ik ben. Vier mensen die ik als kinderen heb grootgebracht en die nu bij Sarnelli House werken, komen elke dag voor mij zorgen.
Father Mike in zijn parallelle bars waar hij zelfstandig al kan lopen.
God zegene jullie allemaal!
Father Mike, kinderen en medewerkers van Sarnelli
