Nieuwsbrief Sarnelli juni 2023
Het nieuws van juni is laat deze maand, omdat ik de brief met mijn secretaresse Jibb heb geschreven, maar op de een of andere manier is hij zoekgeraakt, dus we beginnen helemaal opnieuw. Beter laat dan nooit is niet echt waar met deze nieuwe brief, maar ik zal doen wat ik kan!
Allereerst zijn de jongens bezig geweest met het bouwen van een ultramodern kippenhok. We bleven kippen houden, alleen om ze te zien sterven. Antonia, een vrijwilliger bij de Good Shepherd Sisters, bouwde een prachtig kippenhok, met achtergrondmuziek! Ik weet niet of we zo ver gaan, maar we gebruiken haar bouwplannen. Dankzij Lipton-theemensen in Hawaï, die ons helpen het boerderijproject te sponsoren, zouden we genoeg geld moeten hebben voor zowel kippen als biggen. Het was schoolvakantie en de jongens werden betaald voor hun werk. Nu met de naderende regens, beginnen we rijst te planten.
Een begin van de nieuwe formule voor de kippenhokken is gemaakt. Van de oude kippenhokken wordt nog het goede materiaal verwijderd en hergebruikt.
Onze laatste onweersbui heeft de elektriciteit weggevaagd. Een eucalyptusboom van een van onze eigendommen viel om op de hoofddraden die door het dorp Pai Si Tong liepen en de elektriciteit viel uit voor verschillende dorpen. De jongens kapten de boom om zodat de elektriciteitsreparatietrucks erdoor konden, maar we kwamen erachter dat we een boete zouden krijgen voor de dolende boom. We weten niet hoeveel.
We hebben het geluk dat Ben en zijn vrouw Angelique hier zijn. Hij is assistent- fysiotherapeut en werkt met onze gehandicapte baby’s, plus dorpelingen die beroertes hebben gehad, en met mij, aangezien ik zeer moeilijk ter been ben door Long Covid. Het zal zijn werk zijn als ik ooit weer kan lopen.
We blijven nieuwe kinderen opnemen. Sommige zijn nog maar baby’s en andere zijn oudere kinderen, 8, 10, 12 jaar oud. Sommigen zijn geboren met aids en anderen zijn kinderen van drugsverslaafden die in de gevangenis zitten of hun kinderen in de steek hebben gelaten. We hebben 4 baby’s gekregen van wie de moeders alcohol dronken en drugs gebruikten terwijl ze zwanger waren en de baby’s kwamen bij ons met ernstige psychische problemen.
De jongens zijn klaar met het planten van rijst in de velden voor mijn huis en zijn nu bezig met het planten in de velden voor hun huis; ongeveer 35 hectare. We zullen al die rijst nodig hebben om onze kinderen en personeel te voeden.
We hopen dat het goed gaat met al onze lezers en dat ze de zegeningen van de Heer ontvangen!
Father Mike Shea
VERDER AANVULLEND NIEUWS VAN ONZE STICHTING VRIENDEN VAN SARNELLI
Vanaf half maart t/m half mei is de grote vakantie voor de kinderen van Sarnelli. In deze periode hopen ze dat er veel vrijwilligers zijn om de kinderen te vermaken. In de tijd dat wij er waren heeft Henriette samen met Debbie veel met de meiden gekleurd, verven, diamant-painting en vele spelletjes gedaan. Zelf ben ik bijna iedere dag met de verschillende tehuizen gaan zwemmen en natuurlijk niet vergeten de beruchte frietedag . Zie ook onder “Foto’s en Verhalen” Story Léon & Henriëtte.
Een nieuwe activiteit in de schoolvakanties was een treinrit van Nongkhai naar Udon Thani. Voor de meeste kinderen was het hun eerste keer in een trein. Ze namen snacks, naamkaartjes en veel volwassenen mee om ze in de gaten te houden voor de rit van 40 minuten. De Sarnelli-vrachtwagens stonden hen op te wachten bij Udon Thani om hen terug te brengen naar Sarnelli House
Eindelijk, na tien lange weken zwemmen, badmintonnen en voetballen, bingo, uno en kleuren, waterparken, watervlotten en watergooien, treinreizen, ijshoorntjes en dansen, gingen de kinderen weer naar school voor een nieuw schooljaar. Er werden nieuwe uniformen gekocht, namen op overhemden genaaid en schoenen mooi gepoetst. Sommige kinderen begonnen aan de kleuterschool of de lagere school, maar werden goed verzorgd door hun oudere broers en zussen. De huismoeders, moe na de lange vakantie, zwaaiden gedag toen de grote schoolwagens de poorten uit sjokten. De kinderen stonden te popelen om weer naar school te gaan. Ze misten hun vrienden en sommigen vinden het zelfs leuk om een beetje te leren. Onderwijs is immers geen last.
Het regenseizoen is begonnen en de paddies op 12 rai zijn geploegd. Voor het tweede jaar gebruiken we een andere techniek om de rijst te planten. De individuele zaden worden elk in kleine bolletjes van een plastic container geplant. Ze worden elke dag bedekt en bewaterd, na 7 dagen zijn ze oud genoeg en groen genoeg om klaar te zijn voor planten. Elke kleine zaailing wordt gescheiden en vervolgens in het water gegooid met het kleine bolletje wortels dat het kantelt om op de juiste manier in het water te landen. Het is veel minder arbeidsintensief en vorig jaar hadden we een goede oogst, dus hier is hopen op hetzelfde dit jaar. Mede dankzij een donatie van onze stichting heeft Mer Phea ook een irrigatiesysteem op zonne-energie kunnen aanleggen wanneer er niet genoeg water zou zijn. Ook het planten gaat nu veel gemakkelijker. Eerst stonden de mensen allemaal tot aan hun knieën in het water en voorover gebukt om de plantjes één voor één te planten.
