|
Juni 2013 Behalve het “college” zijn alle kinderen weer terug naar school, en het personeel volgt een seminar over hoe ze kinderen dienen te behandelen volgens de wet ( en het hart). Kinderen zijn geslaagd en er zijn vier nieuwe kinderen bij gekomen. Eén van de nieuwkomers heeft als bijnaam “Nut” (dat maakt dat we drie kinderen hebben met deze bijnaam), en hij komt uit de provincie Bungkarn. Ik heb daar gewerkt van 1967 tot 1975. Zijn moeder was in die tijd een klein meisje, ze is twee jaar geleden aan aids gestorven. Een tante nam hem op en behandelde hem als een slaaf. Hij is heel gelukkig dat hij bij ons is en P’Wan, de huismoeder, heeft hem stevig onder haar hoede en zorgt dat het kleine mannetje flink eet! De andere twee nieuwelingen zijn meisjes, en ze zitten in(het equivalent) van groep 7. Zij zijn erg rustig en beleefd. Hun ouders hadden aids, en de vader van één van de meisjes is een dronkenlap met aids. Mensen van de Kinderzorg in de provincie durfden hem niet met het meisje alleen te laten. En het laatste kind is een vierjarig meisje, een klein ding met aids, eerst Dada genoemd en later Nuna, ze is verlamd, blind en stom( zie foto rechts). Ze is precies zoals Josie was, behalve dat dit meisje altijd lacht wanneer iemand haar aandacht geeft of haar vast houdt. Zij is een zegen voor Sarnelli. |
 |
Ondanks de verschrikkelijke hitte en het gebrek aan regen zijn arbeiders het huis voor de jongens aan het bouwen in de rijstvelden. We hebben daar met succes een bron geboord, maar drie van onze visvijvers waren kurkdroog. We krijgen eindelijk regen en de vis komt weer tevoorschijn na een winterslaap in de modder, samen met de kikkers. Dit belooft veel goeds voor onze herderlijke droom van volle visvijvers en rijstvelden die tot wasdom komen in het water en groen gras voor de koeien. Vrienden van Sarnelli Fonds sturen ons $ 500 per maand zodat we graan voor de koeien kunnen kopen. De varkens doen het geweldig, maar de koeien zien er tamelijk mager uit. Tot nu toe hadden ze alleen rijststengels te eten en hier zitten niet genoeg eiwitten en zo in voor koeien.
Iedere grote schoolvakantie huurden we bussen om met de kinderen naar Pattaya te gaan om te zwemmen en rond te toeren om verschillende plaatsen te bezoeken. We verbleven dan in het Centrum van de Redemptoristen in Pattaya in de gouden dagen van de priesters Ray Brennan, Pat Morrissey, Philip Banchong en Larry Patin. We hebben altijd betaald wat er ons werd gevraagd, maar ik denk dat ons aantal te groot is geworden. Nu moet ieder huis beslissen waar ze heen gaan en hoe lang. De meisjes eindigen altijd met hun geld in een winkelcentrum in de stad en ze geven iedere cent die ze hebben uit. Ieder kind heeft een overzicht van het geld dat ze hebben en hoe en waar ze het aan uitgeven.
We hopen dat het bij jullie lente is, dat het aangenaam weer is en dat de bloemen en de struiken overvloedig groeien.
God zegene u!
Fathers Mike, Ole en Broeder Keng, personeel en kinderen
Kort verslag van de mondiale markt El Dunya aan de Onze Lieve Vrouwe wal te Maastricht.
De dag voor ons vertrek naar Sarnelli hebben Leon& Henriëtte samen met José en Marij, de zusters van Ben( Ben & Angelique waren helaas verhinderd) weer allerhande spullen verkocht welke merendeels allemaal gemaakt zijn door de kinderen van Sarnelli.
In tegenstelling tot vorig jaar toen we bijna waren weggedreven van de regen nu een hele mooie dag. Veel bezoekers, bekenden en vrienden van Sarnelli hebben we weer mogen ontmoeten en alles weer lekker kunnen bijkletsen.
Door het grote aantal bezoekers hebben we veel spullen kunnen verkopen, ringen, kettingen, doeken, beursje enz. De totale opbrengst was dan ook € 253,- een bedrag waar we in Thailand bij Sarnelli veel mee kunnen doen.
Namens stichting Vrienden van Sarnelli, staf en kinderen heel veel dank
oftewel KAP KHUN KA(P)
 |
 |
