Nieuwsbrief Oktober 2024
September was een zeer natte maand voor Thailand, en de Mekong en andere rivieren overstroomden door de aanhoudende regen, en ook het feit dat de Chinezen water in hun dammen lieten lopen in zulke hoeveelheden dat steden en dorpen langs de Mekong rivier ernstig overstroomden. Het duurde weken voordat het overstromingswater zakte en de grimmige klus van het opruimen kon worden uitgevoerd voordat de scholen weer open konden. De huismoeders werden geconfronteerd met de aanwezigheid van kinderen die thuis waren van school, en niet naar buiten konden om te spelen vanwege de enorme stortbuien. Ik woon al 58 jaar in Thailand, en dit moessonseizoen is het ergste dat ik ooit heb meegemaakt.
De zonnepaneelputpompen zijn allemaal succesvol geïnstalleerd in de velden. Hoewel we ze nu zeker niet nodig hebben, zullen ze een grote hulp zijn tijdens het droge seizoen, omdat we gewassen planten om ons eigen veevoer te maken. E.e.a. uitgevoerd door stichting Vrienden van Sarnelli met name Leon & Henriette. Het voer is echt duur en de prijs van veevoer/pluimveevoer blijft stijgen, net als de voedselprijzen in de winkels. Godzijdank planten we onze eigen rijst en houden we onze varkens, kippen en eenden groot. Onze kippen leggen genoeg eieren om de bonte bende te voeden.
Toen ik Miss Peh het hoofd van de boerderijploeg maakte, nadat ik de voormalige hoofdman had gevonden die veevoer verkocht dat ik had gekocht, hadden we veel succes. We hebben een mooie kleine kudde koeien, waarvan de meesten drachtig zijn, en moedervarkens die veel kleine biggetjes krijgen. Op dit moment hebben we nog vier moeders die klaar zijn om te bevallen en niet genoeg hokken voor de nabije toekomst. Ik leerde ook een aantal verontrustende feiten over het proberen om varkens op de markt te verkopen. De Chinezen zijn erheen verhuisd en verkopen hun bewerkte vlees, etc., aan supermarkten voor lagere prijzen dan lokaal varkensvlees. Dus individuele varkensboeren moeten lid worden van een varkensvereniging en hun veevoer kopen, of hun bedrijf opdoeken.
Verpleegster Kate is nog steeds thuis in Sydney om voor haar zieke moeder te zorgen. Haar moeder is een lief persoon en ze staat heel dicht bij Kate. Kates man Brian is net terug van zijn eigen reis naar Ierland. Ben en Angelique uit Nederland en vier Duitse vrijwilligers zijn er ook: jongeren van twee kerken in Duitsland. We hebben een jongen en een meisje van de Lutherse APO-kerk in Oberhausen en twee meisjes van de Redemptoristenkerk in Bonn. We zijn door de jaren heen gezegend met al deze jongeren. Ze zijn onbaatzuchtig en toegewijd en geweldige rolmodellen voor de kinderen.
En mensen schreven me, vroegen me naar mijn gezondheid. Een tijdje geleden kreeg ik een reactie op de derde dosis Moderna, en kwam ik zo dicht bij de dood als ik me ooit had voorgesteld. Ik verloor mijn haar en was opgezwollen en opgeblazen. Ik kon niet lopen en nauwelijks eten. Ik had het geluk dat Ben Ummels, een therapeut uit Nederland, aanwezig was. Ben en zijn vrouw komen om de 5-6 maanden. Ben vertelde me dat als ik niet opstond en probeerde te lopen, ik net zo goed kon sterven. Het was een lang proces van struikelend rond de keukentafel tot, op 86-jarige leeftijd, drie dagen per week sporten in de sportschool, gewichten heffen en beenoefeningen doen. En mijn haar groeide weer aan, zwart! Dit, dankzij de dames die kwamen en een brouwsel mengden en het in mijn hoofdhuid smeerden. Dit is de tweede keer dat Ben hier was om te helpen. Zes jaar geleden, toen ik mijn beroerte kreeg, hielp hij me om weer te lopen en de rechterkant van mijn lichaam, hand, arm en been te gebruiken om weer helemaal normaal te worden. Dat jaar ging ik naar huis en speelde zelfs golf tijdens het bezoek.
God zegene jullie allemaal!
Father Mike, kinderen en personeel van Sarnelli House
