In de afgelopen maanden hebben we geklaagd dat de moessonregens niet naar Noordoost-Thailand kwamen. Tot 21 augustus was het noord-oostelijke deel van Thailand heel droog. Geen meetbare regen en de geplante rijst ging dood of verdorde in het intense hete en droge weer. Maar sinds 21 augustus hebben we zware regenbuien gehad, zij het bijna 3 maanden te laat. Maar de buien die ervoor zorgden dat er weer water in de rijstvelden kwam veroorzaakten ook overstromingen en maakten de hoofdweg naar Don Wai onbegaanbaar. Ik woon, alleen, in de rijstvelden en mijn onverharde weg, die leidt naar de snelweg, staat meestal onder water en is in slechte staat.
De laatste rijstplantjes gaan erin. Bij slecht weer heb je echt een vierwielaandrijving nodig.
Plotseling krijgen we weer baby’s. Een vrouw van 20 kreeg een baby, een meisje, en was niet in staat haar groot te brengen, (zowel de vader als de moeder hebben aids, zijn erg scheel en een beetje traag) familieleden brachten de baby bij ons toen ze erachter kwamen dat de kleine suikerwater kreeg in plaats van melk. Het kostte ons twee weken om het kind te stabiliseren en we hopen dat de kleine Jodi normaal opgroeit. Haar gezichtsvermogen is ok. De overheid gaf ons een jongetje van 18 maanden wiens moeder drugs verkocht in een bende. De bende mishandelde haar man en daarom verraadde ze de hele groep, ze zitten nu allemaal gevangen. Haar man zit ook gevangen en de moeder wordt opgesloten in de Korat gevangenis voor vrouwen. De politie is bang dat vrienden van de bendeleden het kind zullen ontvoeren en doden als waarschuwing voor iedereen die hen verraadt. Er zijn ook nog twee ongeboren kinderen onderweg van jonge moeders met aids.
Maanden geleden vroegen we om te bidden voor één van onze meisjes. Ze had een schimmel in haar beenmerg, veroorzaakt door aids en hoge virale waarden. Ze had een verontrustende bloedarmoede. Ze nam haar ARV medicijnen weer in en kreeg injecties voor haar rode bloedcellen. Ze is hersteld en ze is terug gegaan naar de stad, waar we een kamer voor haar hebben gehuurd en ingericht. We helpen haar een baan te vinden.
Maandag 12 augustus was het Moederdag in Thailand. De gouverneur van de provincie Nongkhai bezocht Sarnelli, met een groot gevolg achter zich aan. Hij kwam aan via onze weg met kuilen en gaten (en beloofde het voor ons te plaveien) om de kinderen te voeden en het personeel te ontmoeten. Father Ole organiseerde het evenement, omdat ik een lezing moest geven tijdens een seminar in Viengkhuk, dus ik kon er niet bij zijn. Het voeden van de kinderen doet mij soms denken aan de slobberende varkens op de boerderij, toen ik jong was. Maar voordat de Gouverneur en zijn gevolg kwamen kregen ze een cursus “Goede Manieren” om te leren om langzaam te eten en niet te lijken op miniatuur schoffel machines.
Nog enkele foto’s van het bezoek van de gouverneur van provincie Nongkhai.
Sinds Sarnelli een Thaise stichting is geworden, dankzij Fr. Ole, komen we erachter hoe verdomd ingewikkeld de procedure is, en zal worden. Godzijdank voor Ole en onze advocaat, een ex-Good Shepperd non, die iedereen nog steeds “zuster” noemt. Ik denk dat zij de enigen zijn die begrijpen wat er aan de hand is.
Elk jaar, gedurende de laatste 18 of 19 jaar hebben we een “Ceboride” in Wisconsin gehad om geld in te zamelen voor medicijnen en ziekenhuiskosten voor onze kinderen en die in ons Outreach-programma. Ceboride is een fietstocht die begon met 120 mijl, en naarmate de renners ouder werden, en gekrompen is tot 50 mijl. Het is vernoemd naar een klein meisje, Cebo, die erg ziek was en op het randje van de dood. Nu zijn Cebo en andere kinderen, ooit behoorlijk ziek, weer gezond en wel, dankzij het geld dat is ingezameld door de organisatoren en de renners. Dit jaar hebben ze tot nu toe $65.000 ingezameld. Maar ik denk dat dit onze laatste Ceboride is. Het was onze laatste fondsenwerver in de VS. We zullen andere moeten vinden voor geld voor medicijnen.
Allemaal, geniet van de laatste zomerdagen en God zegene je!
Father Mike Shea
