Gelukkig Chinees Nieuwjaar!
Tegen de tijd dat jullie dit lezen ben ik 52 jaar in Thailand. Als ik had geweten dat ik zo lang zou leven, zou ik beter voor mezelf gezorgd hebben. Ik ben nu in mijn tachtigste levensjaar en onlangs heb ik mijn knie voor de zoveelste keer verdraaid. De oudere meisjes maken grapjes, alsof ik gedronken zou hebben of het in mijn broek zou hebben gedaan. Het is zo opbeurend om zulke warme en troostende woorden te horen! Ik ben naar de dokter geweest en hij zegt dat ik een ontsteking in mijn knie heb en dat daardoor ook mijn voet dik wordt. Ik ben de oudste priester in het bisdom en krijg uitnodigingen om te komen spreken in de parochies over de geschiedenis van de missionarissen die hen bezochten en maakten tot echt Katholieke gemeenschappen. Ik ben de laatste buitenlandse missionaris van de Redemptoristen in het noordoosten. Er zijn nog twee priesters, van in de 90, in Bangkok en een andere is gestationeerd in Bangkok die in de klas na mij zat. Dus zijn we nog met 4 over.
Het gebouw en het werk op het stuk land van 12 rai is klaar. We hebben twee huisjes, één keuken en wasruimte, een machineloods, een “carport” om twee voertuigen te parkeren en het huis voor de priester, met twee slaapkamers. Het is er mooi, rustig, en de ochtendmist en het frisse weer maken dat de eerste kop koffie in de morgen echt goed smaakt. We hebben (hardhout) bomen, fruitbomen en een moestuin die iedere week groeit. We hebben 3000 vissen uitgezet in de vijver. Mijn voorman, mijnheer Auhn en zijn ploeg hebben schijnwerpers geplaatst, daardoor ziet het er ’s nachts uit als een gevangenis. Maar we hebben het licht nodig. Het krioelt er van slangen, giftige duizendpoten, schorpioenen enz., en iedereen buiten heeft het licht nodig. We waarderen echt alle mensen die deze droom mogelijk maakten.
 |
 |
Nu moeten we echter 23 meisjes verhuizen van Our Lady of Refuge in Viengkhuk naar een nieuw gebouw in Don Wai, dichtbij Nazareth en Sarnelli House. Het Koninklijke Thaise Ministerie van Autowegen heeft een vierbaans autoweg aangelegd, daardoor is een drainage kanaal verdwenen dat ons terrein relatief droog hield. We moeten voor mei verhuizen, dus zijn begonnen met het bouwen van een gebouw van 40 meter lang om 40 meisjes te huisvesten. We krijgen nog steeds kinderen met HIV/AIDS, maar een groter percentage zijn meisjes van 11 of 12 jaar jong, geslagen, misbruikt, verkracht en verhandeld. De rechtbanken, politie en het ministerie van Welzijn sturen de meeste meisjes naar ons, hoewel sommige meisjes aan hun ellendige omgeving ontsnappen, en uit zichzelf naar ons toe komen. We krijgen geen hulp van de regering, maar krijgen de noodzakelijke hulp van mensen als jullie, die ons in staat stellen hen te helpen. We zouden dit niet zonder u kunnen doen.
 |
 |
Tot slot, we overleven dag voor dag. We hebben nog geen water bij de wijn hoeven doen, en geen enkel kind mist de school of wordt genegeerd als ze speciale hulp nodig hebben bij aids. Ik voel me echt gezegend om af te bouwen in een omgeving als deze, met deze kinderen, en de liefhebbende, geïnspireerde groep huismoeders.
Moge de Goede Heer en zijn Moeder door gaan u te zegenen!
Fr.Mike
KORT VERSLAG ACTIVITEITEN STICHTING VRIENDEN VAN SARNELLI
Zoals U in vorige Nieuwsbrieven en o.a. bij de Doelstellingen heeft kunnen lezen is onze laatste doelstelling de “Leerboerderij” helemaal klaar. Een prachtig gebouw waar de begeleider/priester woont met een eventueel gastenverblijf. Ruimte voor klein kantoor en opslag. Verder zijn er reeds een tweetal kleine woonruimtes waar de leerlingen kunnen wonen welke inmiddels al reeds bezet zijn. Ook heeft men al een aanvang gemaakt met het planten van bomen, fruitbomen, ananasplanten enz.
Geheel onverwachts diende zich de nieuwe doelstelling aan; een nieuw tehuis voor de meiden van Viengkhuk. In onze vorige nieuwsbrief en ook in bovenstaand verslag van Father Mike lezen wij de grote problemen waar Sarnelli op zeer korte termijn een oplossing moest voor vinden. De 23 meiden moeten een nieuw onderdak krijgen. Grond om elders te bouwen was er gelukkig al. Een groot probleem was uiteraard het geld. Dankzij twee super sponsoren hebben wij een groot deel voor het nieuwe tehuis al bij elkaar. Men is al met volle kracht reeds gestart met de nieuwbouw waar straks plaats moet komen voor een 40-tal meiden. Komende tijd dus voldoende werk. Gelukkig is het grootste probleem deels opgelost door onze twee sponsoren maar uiteraard is er de komende tijd toch meer geld nodig. Binnenkort bezoeken wij Sarnelli en zullen jullie op de hoogte houden van dit grote project.
