14 Augustus 2017
Ik ben op zaterdagmiddag, 29 juli terug gekomen naar Sarnelli House vanuit de V.S. Ik ben 10 weken weg geweest en dat was 4 weken te lang, maar ik heb een geweldige tijd gehad! Ik had een verschrikkelijke terug reis. Ik vloog van Milwaukee naar Detroit en mijn vlucht met Delta naar Incheon, Korea, zou om 15.04 vertrekken voor een vlucht van 14 uur. Ze kondigden een uur vertraging aan om een ander vliegtuig gereed te maken. Het vliegtuig, waar mee we zouden gaan, had een probleem met de motoren. Uiteindelijk vertrokken we om tien over 5, ongeveer een uur te laat. Het probleem was dat ik één uur en twintig minuten tijd had om mijn weg te vinden op een vreemd en druk vliegveld. De piloot maakte wat van de verloren tijd goed en toen we landden, zagen 3 van ons, met bestemming Bangkok, hun namen op een bord, met een jonge medewerkster van Delta. Ze was Koreaans en had benen tot aan haar oksels. Ze ging er van door als een gazelle, met mij, een andere Amerikaan en een Thais meisje in de achtervolging. In mijn 80e levensjaar, zwalkend, hijgend en waggelend, nauwelijks in staat haar bij te houden. Het leek op een mini marathon. Alle twijfel over mijn verouderend hart verdween bij die ren over het vliegveld, trappen af, in een trein, naar boven, door een lange gang, weer door de security, weer door een lange gang, naar de trap voor Gate 19. De deur ging achter mij dicht toen ik aan boord kwam, de Heer prijzend dat ik mijn aansluiting had gehaald. Toen vroeg ik mij af waar mijn koffers waren. Maar toen we 5 ½ uur later in Bangkok waren kwamen mijn koffers als eerste uit het vliegtuig, ze waren als laatste aan boord gegaan in Korea. Fr. Ole haalde me op en bracht me de volgende ochtend naar het vliegveld. Ik zou het niet erg vinden als ik nooit meer in een vliegtuig zou hoeven.
v Op zondag morgen had ik om 7.00 uur de Mis in de Parochie, daarna ging ik naar Nongkhai voor de Mis met Zuster Mary en de nonnen van de Good Shepherd. Mary was al maanden ziek en ze was erg zwak toen ik op zaterdag avond met haar sprak. Toen ik in Nongkhai aankwam was Mary echter vertrokken naar huis en de Goede Herder. Ik hoop alleen maar dat ze niet met Delta Airlines is gegaan. Mary’s begrafenis was op vrijdag 4 augustus. Ze was 98 jaar en had een geweldig, hoewel vaak tragisch, leven gehad. Ze was een echte heilige.
Met de kinderen lijkt het goed te gaan en ze zijn gelukkig. We hadden een Pizza Party op zondag Het was mij 79e verjaardag, dus zij bonden mijn polsen vast volgens Lao gewoonte en we hadden veel plezier. Toen stak de Jetlag zijn lelijke kop op en de rest van de dag heb ik geprobeerd om wakker te blijven!
Morgen is het Moederdag in Thailand en we hebben zondag een feestje. Sommige kinderen gaan terug naar school voor vieringen etc. Maar zondag zijn ze allemaal hier.
God zegene u allen!
Fr. Mike
 |
 |
VERSLAG ACTIVITEITEN VRIENDEN van SARNELLI
Hallo allemaal,
Vinden jullie ook niet dat de tijd vliegt? Wij kunnen bijna niet geloven dat wij alweer 2 maanden terug zijn in Nederland!
Zoals de meeste van jullie weten hadden wij ook dit jaar weer het voorrecht om april, mei en juni bij Sarnelli door te brengen. Voor het Sarnelli personeel is dit ook dé tijd waarin ze heel wat helpende handjes kunnen gebruiken. De kinderen hebben dan 3 maanden vakantie en probeer maar eens 155 kinderen 3 maanden lang bezig te houden! Een hele klus.
Voor ons is dit ondertussen een tweede thuis. Kinderen en personeel zien ons als een van hun. En als familie wordt je overal bij betrokken…..hahaahah
Omdat je met ruim 200 mensen in een relatief klein dorp samenwoont deel je al snel de mooie en minder mooie momenten. Ook deze keer ging het weer van links naar rechts…..
Buiten de meest voorkomende werkzaamheden zoals de kinderen van en naar ziekenhuis, zomerschool brengen, verzorgen en sport en spel doen hebben wij deze keer veel tijd doorgebracht met Choke. In de eerste week van ons bezoek aan Sarnelli werd Choke aangereden door een auto en verloor hierbij een gedeelte van zijn rechteronderbeen. Ben heeft samen met Svenja, een onlangs afgestudeerd verpleegster uit Duitsland, dagelijks zijn wond verzorgd en therapie gegeven. Hierdoor is het hun gelukt Choke binnen 6 weken aan te sterken. Hij heeft inmiddels een prothese en kan vrijwel volledig zelfstandig functioneren.
 |
 |
Ondertussen was ons nieuwe project De Leerboerderij in volle gang. Regelmatig brachten we een bezoek en hielpen we met het uitzoeken van bouwmaterialen en inboedel. Het werd nog even spannend! Het regenseizoen zat er aan te komen en voor die tijd moest al het bouwmateriaal op de plek geleverd zijn. Er is namelijk geen verharde weg naar ons project en dus voor vrachtwagens na een hevige regenbui onbereikbaar! Gelukkig is dat gelukt!
Toen de kinderen weer naar school waren kwam er een verzoek vanuit Good Shepherd Sisters in Nongkhai. Zij vangen mensen op die als gevolg van HIV/Aids een lichamelijke en/of geestelijke beperking hebben. Hun vraag was of Ben de mogelijkheid zag hun te adviseren in het opzetten van een fitnessruimte voor hun patiënten. Na een bezoek van 5 minuten wisten we het zeker. Wij gaan ze helpen! In de weken die volgden brachten we 3 tot 4 dagen in de week tijd door met deze mensen. Met als doel het personeel te trainen en de patiënt te leren omgaan met hun lichaam in al zijn beperkingen. Dit was zo mooi om te doen! Niet alleen wij maar ook de mensen zagen wekelijks zichzelf maar ook de ander vooruit gaan. De fitness ruimte is er overigens nooit gekomen. Gaande weg kwamen we er gezamenlijk achter dat je om goed te bewegen geen fancy apparaten nodig hebt maar je WILSKRACHT en MOTIVATIE je al heel ver brengt!
Onze hulp en werk bij Good Shepherd Sisters is overigens géén project van onze stichting. Wij hebben hiervoor dan ook geen financiële middelen onttrokken. Dit is echt iets van ons zelf.
Veel geleerd? Ja!! Wat wij gezien hebben is dat de Thai ontzettend zorgzaam en liefdevol is voor mensen met een beperking. Het grootte verschil met Nederland is dat wij net dat stapje verdergaan. Hier krijg je de mogelijkheid om ondanks je beperking je talenten verder te ontwikkelen waardoor je deel blijft uitmaken van onze (economische) maatschappij.
En zo kunnen we nog zoveel meer dingen opnoemen die we gedaan hebben. Op onze Facebook Stichting Vrienden Van Sarnelli vinden jullie veel foto’s en verhalen terug zoals het overlijden van Gao, het bezoek met de kinderen aan Bangkok, de hereniging van Art met zijn broer, het rijstplanten op ons nieuw project etc. Neem maar eens een kijkje.
Lieve groet,
Ben & Angelique
 |
 |
