Het Outreach Programma
Het Outreach programma beslaat 5 provincies in noordoost Thailand en kent ongeveer 100 families. Het zorgt voor de elementaire behoeften van mensen die door HIV/Aids getroffen zijn, door het verstrekken van medicijnen, voedsel en geld om de kinderen op te leiden. Zowel door huisbezoeken als in de kliniek verzorgt het Outreach programma éénmaal per week eerste zorg voor de mensen die zijn getroffen door HIV/AIDS en hier mee leven. Éénmaal per maand heeft het Outreach programma een activiteitendag in Don Wai waar de gezinnen en kinderen worden opgehaald en naar Don Wai gereden voor een lunch en waar ze brieven schrijven naar hun sponsors en steun krijgen.
Terwijl het provinciale ziekenhuis van Nongkhai,20 km van Don Wai, voorziet in de basis zorg moeten dikwijls de erg zieke patiënten die door de familie naar de kliniek worden gebracht worden overgebracht naar het universiteitsziekenhuis in Khon Kaen, een rit van 2 uur, voor een uitgebreidere diagnose en behandeling. Het Outreach programma verzorgt het vervoer omdat de meeste mensen te arm of te ziek zijn om daar zelf te komen. We vergezellen hen ook naar de dokter en vertalen informatie over de behandeling in eenvoudiger te begrijpen taal.
Het Outreach programma bezoekt gezinnen in de dorpen, die getroffen zijn door HIV/AIDS Het doel van deze bezoeken is om de levensomstandigheden en de gezondheid van de gezinnen te beoordelen, soms zijn ze ongelofelijk arm en zijn hun huizen niet meer dan 2 muren, een verrot dak en een smerige vloer. Indien het budget het toelaat wordt er een nieuw huis gebouwd, gebruik makend van de lokale vakmensen en met inschakeling van familie en buren. Het Outreach programma steunt ook kinderen met HIV/AIDS, die verzorgd worden door hun grootmoeders omdat de moeders al aan AIDS gestorven zijn. Voorlichting over hoe en wanneer anti retrovirale therapie (ART) medicatie correct te gebruiken en hulp om hen controle bezoeken aan het ziekenhuis te laten brengen zijn essentieel.
Een Succesverhaal
 |
 |
Begin 2009 kwam een jonge man aan, Ka Jon genaamd, achter in de bak van een pick-up, zijn gezicht verborgen in een wollen balaclava. Hij had in Bangkok in de bouw gewerkt en voelde dat hij gewicht verloor en zwakker werd. Hij kwam terug naar zijn dorp en ouderlijk huis hier in noordoost Thailand. Hij had hen iedere maand geld gestuurd om te overleven, terwijl zij Thaise snoepjes maakten in hun huisje en deze verkochten op de lokale markt, waarbij ze nauwelijks genoeg geld verdienden om van te leven. Na bijna 12 maanden van langzame achteruitgang brachten Ka Jon’s ouders hem naar het plaatselijke ziekenhuis. Daar deden ze een HIV test en bleek dat hij HIV positief was en ze ontdekten dat hij TB had. Het ziekenhuis gaf hem de noodzakelijke anti TB medicijnen en stuurde hem naar huis zonder er verder iets aan te doen. Zijn moeder bracht hem hier een paar weken later naar het vrijdagochtend spreekuur. Zijn gezicht was bedekt met zwarte puisten en korsten, zijn benen en armen bloedden, terwijl de huid ervan afschilferde. Hij had spruw, viel af, hoestte en had koorts. Hij werd op de kliniek behandeld met verband en voor de symptomen van koorts, spruw en hoesten. Daarna werd hij teruggebracht naar het ziekenhuis voor nader onderzoek. De volgende week bracht zijn moeder hem terug naar de kliniek, sterk achteruit gegaan, met meer letsel aan zijn ledematen, zijn gezicht zwart en bedekt met meer puisten en korsten. Hij had constant pijn en leed. Na contact met het plaatselijke ziekenhuis waar hij was geweest, bleek dat ze weigerden hem terug te nemen. Dus werd contact opgenomen met het provinciale ziekenhuis en zij gingen ermee akkoord om hem voor één nacht op te nemen en hem daarna door te verwijzen nar het universiteits ziekenhuis, een rit van 2 uur. De volgende dag haalden we hem op en brachten hem naar het universiteits ziekenhuis, met zijn vader die bij hem bleef en voor alle basisbehoeften zorgde gedurende de drie weken van zijn opname. De diagnose werd gesteld en hij werd behandeld voor AIDS, TB, histoplasmosis, een ernstige huid infectie in het laatste stadium en stafylokokken infectie. Nu is hij thuis bij zijn ouders met een onzekere prognose. Maar hij is veranderd van een mismaakte, geschuwde en totaal van anderen afhankelijke jonge man, in een man die langzaam onafhankelijk wordt en weer hoop heeft voor de toekomst.
In 2008 waren de kosten voor het Outreach programma 824656 THB / $27785 / €16.941,- .
Hierin zijn begrepen, voedsel, medicijnen, diagnostische onderzoeken, ziekenhuiskosten, vervoer, brandstof, communicatie en assistentie voor de gezinnen getroffen door HIV. De kosten worden in zijn geheel gedekt door donaties.
Kate november 2009
