Het verhaal van Tadum;
Tadum is nu 17 jaar en de oudste van de kinderen met HIV in Sarnelli House. Tadum’s ouders zijn beiden gestorven en zij kwam naar Sarnelli House toen zij 9 jaar was in 2001 nadat zij verkocht was aan een taxichauffeur en verkracht en misbruikt. Zij heeft waarschijnlijk HIV opgelopen bij deze incidenten. Tadum is niet altijd blind geweest. Naar mate zij zieker werd van AIDS en TB ontwikkelde, werd zij ook besmet met het herpes virus dat waterpokken en gordelroos veroorzaakt, dit veroorzaakte waarschijnlijk aar blindheid. Fr. Shea vertelt het verhaal hoe hij haar op een dag zag lopen, zich vasthoudend aan de muur. Hij vroeg haar wat ze aan het doen was . Ze vertelde hem dat ze niet kon zien. Hij haalde haar binnen en bracht haar naar het ziekenhuis maar het was te laat om de schade ongedaan te maken die de infectie had veroorzaakt
 |
In 2002 waren Tadum en Bandum de twee ziekste kinderen door AIDS die met ART (Antiretroviral Therapie) begonnen. Tadum was zo mager en zwak en haar CD4 marker voor haar immuunsysteem was bijna niet aanwezig. Zij was een prooi voor alle verschrikkelijke infecties die veroorzaakt worden door een verzwakt immuun systeem. Bovendien werd zij geconfronteerd met een spervuur van bloed testen, medische onderzoeken, ziekenhuis opnames en uiteindelijk mondenvol ART tabletten. Na de eerste 2 maanden medicijngebruik, toen leek het of ze juist zieker werd en meer gewicht verloor, begon het uiteindelijk beter te gaan, en het was door de verbetering van Tadum’s toestand dat eindelijk iedereen kon zien hoe levensreddend de medicijnen zijn. |
|
Tadum kreeg een beetje zicht terug in de vorm van kleuren en licht na een staar operatie, maar dit was van korte duur. Toen de kinderen in haar omgeving sterker werden en naar school gingen was Tadum vaak het enige oudere meisje thuis in Sarnelli gedurende de week. Zij luisterde naar muziek en naar de radio. Verscheidene keren heeft het personeel blindenscholen in Bangkok en andere plaatsen benaderd om te zien of Tadum geplaatst kon worden om haar opleiding af te maken. Deze scholen weigerden haar regelmatig om haar HIV status. Als het oudste meisje in Sarnelli House werd Tadum altijd gerespecteerd door de andere kinderen en zelfs als blinde wist ze wat er gebeurde en wie wat deed. Eén streng woord van haar en de kleintjes stopten met wat ze aan het doen waren en gingen zich goed gedragen . |
 |
|
Dtap gaf Tadum een ander perspectief op haar leven. Ze begon de witte, opgerolde rotan te gebruiken om haar eigen gang te gaan. Ze begon ook braille te leren van Dtap. Het was moeilijk voor Tadum om van een feitelijk doelloze periode naar een 8.00 tot 16.00 onderwijs rooster om te schakelen. Het woord lui viel vaak en Tadum gaf toe dat ze zichzelf moest dwingen om zich aan de routine te houden. Wonen in Nazareth betekende ook dat ze haar eigen was moest doen, haar kamer schoon en opgeruimd houden en helpen bij het bereiden van de maaltijden. Haar werd ook geleerd om te haken en heeft die vaardigheid goed onder de knie. Dit jaar is Tadums medicatie veranderd van 4 tabletten 2 maal per dag naar 1 tablet 2 maal per dag. Ze heeft controle over haar medicijnen en neemt ze overal waar ze gaat mee, ze gebruikt haar sprekende polshorloge om te weten hoe laat het is. Haar gezondheid is nu niet de grootste zorg, terwijl het eerst haar hele leven beheerste. Ze moet iedere 3 maanden naar de artsen voor een bloed test en om haar driemaandelijkse voorraad medicijnen op te halen. |
 |
 |
Tadum is aan een opleiding Thaise massage begonnen. Ze gaat twee maal per week naar een massage school in Nongkhai. Het is slechts een kleine kamer met een betonnen vloer, met 5 eenvoudige houten bedden bedekt met dunne rubber matrassen. De 5 studenten en de leraar zijn blind. Nieuwe mensen ontmoeten heeft Tadums liefdesleven goed gedaan. Een jonge man op de school heeft zijn liefde voor Tadum bekend, maar zij heeft hem afgewimpeld onder veel geplaag van de meisjes in Nazareth House. Zij heeft foto’s getoond van haar en haar klasgenoten maar al de foto’s van het ongelukkige vriendje wilde zij alleen zelf vasthouden. |
Tadum gaat de meeste zondagen naar een huis in Nongkhai. Een jonge vrouw, Lada, woont daar met haar bejaarde ouders. Lada heeft AIDS en is nu niet meer in staat om te lopen. Zij ligt op een mat op de vloer. Haar rechterzijde is volledig verlamd. Haar man is een paar jaar geleden aan AIDS gestorven en ze is nu, ongeveer een jaar, verbonden aan het Sarnelli Outreach team, die haar ophalen voor ziekenhuis bezoek en die haar en haar familie thuis bezoeken. Lada gaat langzaam achteruit, ze is neerslachtig omdat ze geen vrienden heeft en ze is echt aan het vechten om iets te vinden om voor te leven. Lada bezoeken is iets wat Tadum leuk vindt, en ze heeft een zorgzame relatie met haar ontwikkeld, en ze is in staat om Lada aan te voelen door gebruik te maken van haar gevoel en kameraadschap.
Dit jaar in augustus kwam er een man, Rob, uit Nederland in Sarnelli. Hij was eerder op bezoek geweest en was erg onder de indruk van Tadum. Deze keer bracht hij een tandem mee voor Tadum. Ze was opgewonden en heeft rondgefietst, met elke 5 minuten een andere bestuurder omdat iedereen graag een beurt wilde om te sturen.
 |
 |
Tadum is erg geliefd en weet ondanks haar blindheid precies wat er aan de hand is met de meisjes in Nazareth. Dikwijls is zij de rustige leidster en verstandige stem voor de andere meisjes. Het afgelopen jaar is ze onafhankelijker geworden nu de wereld voor haar open gaat.
Hoewel ze hier in Sarnelli House beschermd wordt, begint ze een paar kleine stapjes te zetten in de buitenwereld, terwijl zij van Sarnelli en de goedgeefse bezoekers en donors in het buitenland Tadum ondersteunen en verzorgen op haar reis
 |
 |
