Nieuwsbrief, 22 febr.
Ik herinner me dat ik intrad in het noviciaat in 1958. We waren samen met een klas vóór ons, die 6 weken voor het afleggen van hun eerste gelofte stonden. Tijdens hun training van onze klas waarschuwden zij ons voor de verveling en depressie van de “tunnelmaand”, namelijk februari. Je moet uit een koud klimaat komen om dit te begrijpen. In Wisconsin is februari nog koud, grijs en neerslachtig makend. De lente in Wisconsin was nog maanden ver weg. De hockey velden waren bedekt door een dikke laag sneeuw en buiten was het ijs veel te ruw om op te schaatsen. De enige oefening was joggen omdat we geen indoor sporthal hadden.
Hier in Sarnelli is februari een spannende maand. De kinderen worden klaar gestoomd voor eindejaar examens. De kleuterschool en M.3 ( het einde van de onderbouw van de middelbare school) doen hun examens vroeg. Begin maart komt de duizelingwekkende tijd van twee maanden schoolvakantie. Het personeel bereidt zich voor op boze bengels die aktie en reisjes en eindeloze spelletjes eisen. Daarom zijn we zo blij om vrijwilligers te ontvangen die nieuwe ideeën hebben en in het algemeen jong genoeg zijn om met de kinderen op stap te gaan, te gaan zwemmen en nieuwe spelletjes bedenken om hen bezig te houden. Sommige kinderen gaan naar huis om bij grootmoeders of familie te logeren. Eén meisje, Pat, ging naar huis voor de eerste keer sinds ze, ongeveer 8 jaar geleden, naar Sarnelli kwam. Ze genoot van haar verblijf maar was blij om terug te zijn bij haar vriendjes hier. Ik vroeg Pat hoeveel broers en zusters ze had, en ze wist het niet. Er volgden meer vragen en het werd duidelijk dat Pat’s bezoek niet op prijs werd gesteld door haar hele familie. En Pat is een schat van een kind.
We zitten in onze gebruikelijke droge periode van vijf maanden met alleen een klein beetje regen in januari om de mango’s aan de gang te houden. Ik probeer de meute naar de velden te krijgen om treden in de visvijvers te bouwen en betonnen pijlers om kippen en eenden te fokken. Maar de vijvers moeten droog staan. Er loopt elektriciteit naar onze velden maar de regering heeft geen palen en draden aangelegd om ons drie fasen elektriciteit te geven. Ik heb de steekpenningen betaald, maar nog steeds geen actie. We hebben die elektriciteit snel nodig!
Als God het wil ga ik ergens in juni op vakantie naar huis. Father Ole, mijn plaatsvervanger, is dan ongeveer twee maanden bij me en het zou goed zijn om uit beeld te gaan en hem de kolen uit het vuur te laten halen. Mij huidige nieuw gewijde priester, Fr. Jetana (Fr. Vogel) zweert dat hij hier terug komt om te werken, na zijn reis naar een seminarium in Rome. Het zou prachtig zijn om deze twee priesters hier te hebben, ik zou dan de correspondentie met donoren en sponsoren kunnen doen en doorgaan met het bijschrijven van giften. Ik moet dan een andere plaats vinden om te wonen want in het huis zijn maar twee kamers voor priesters. Wederom, dank u voor uw interesse en gulheid, en God zegenen u en de uwen. We bidden iedere avond voor jullie.
Fr. Mike
