September 2011
We hebben zojuist de misschien wel laatste donatie ontvangen voor onze jaarlijkse geld inzameling. Het is van Ceboride, een 120 mijl lange, ééndaagse fietstocht die in juli in Wisconsin gereden wordt en die dit jaar 90.000 dollar heeft opgebracht; een record ondanks de belabberde economie. We hebben 168 kinderen bij ons die wees zijn, of in de steek gelaten door met aids besmette ouders. Meer dan de helft van deze kinderen hebben AIDS. We zorgen ook voor medicijnen en voeding supplementen voor besmette kinderen die nog bij hun familie zijn door ons Outreach programma. Onnodig te zeggen dat er veel zieke en dode kinderen zouden zijn zonder de hulp van de Ceboriders en de edelmoedigheid van de organisatoren en donoren.
Alsof het omgaan met AIDS nog niet genoeg was, staan we allemaal onder een 8 daagse quarantaine vanwege een verwoestende griep die in onze provincie heerst. Niet minder dan 20% van ons personeel en kinderen is echt ziek geworden van dit virus, waarvan ze hebben gevonden dat het een vorm van varkensgriep is. Ik ben ook in quarantaine omdat ook ik het heb. Ik ben in jaren niet zo ziek geweest. De baby’s waren verschrikkelijk ziek. Ik snap niet waarom de nonnen hun school niet een week sluiten. Het enige beetje goede nieuws is dat het goed regent en dat de rijst er goed uitziet, en als dit zo doorgaat zullen we meer dan genoeg rijst geplant hebben om meer dan 200 kinderen en personeel een jaar lang dagelijks te voeden. Ik heb meer rijst paddies gekocht en sommige oude families laten de kinderen hun velden ook volplanten. De jongens zijn heel trots op hun boerenwerk, terwijl de meisjes minder enthousiast zijn omdat ze vieze vingers en nagels krijgen van de modder en omdat ze bruin worden van de zon.
Eind mei kregen we twee nieuwe kinderen, een jongen en een meisje uit andere provincies, die allebei AIDS hebben en blind zijn. Zij zijn begonnen Braille en Engels etc. te leren. Het zijn geweldige kinderen van ongeveer 10 jaar oud en hun blinde onderwijzer neemt hen mee naar de stad om in de bus te rijden en naar de winkel en de bank te gaan. Sindsdien is de jongen begonnen met gitaar spelen en het meisje leert ukelele spelen. Het is geweldig om hen rond te zien lopen als ziende mensen.
We maken ons op om een hal te gaan bouwen met een basketbal veld, podium, toiletten, keuken en voorraadkamer. De donor, die een groot constructiebedrijf bezit, heeft ons gevraagd om het de “Jozef en Maria” hal te noemen. Het zal echt een zegen zijn voor de kinderen omdat wanneer het regent het moeilijk voor hen is een plaatsje te vinden waar ze hun dingen kunnen doen hun spelletjes en er een zootje van kunnen maken.
Ik hoop dat jullie een mooi najaar hebben en mooie herfstkleuren en veel weken met herfstweer. God zegene u.
Fr. Mike en Fr Maythee, personeel en kinderen.
 |
VERSLAG MONDIAAL FESTIVAL EL DUNYA Zoals vermeldt in onze vorige nieuwsbrief waren wij 4 sept. j.l. met een promotiekraam vertegenwoordigt op het mondiaal festival El Dunya aan de Onze Lieve Vrouwewal te Maastricht. |
 |
 |
|
Alle kleine spullen moesten natuurlijk gesorteerd worden, zoals sleutelhangers, oorbellen, armbandjes, halskettingen, enz. allemaal door de kinderen van Sarnelli zelf gemaakt. |
Een van de kinderen mocht voor pappa en mamma ook een donatie doen in onze “geldbox”. Met een beetje hulp van opa lukte dit wel. |
 |
Van de organisatie mochten de deelnemende verenigingen en stichtingen een uur lang de toiletten verzorgen. De opbrengst kwam ten goede aan onze stichting. Dus werden Ben en Leon voor een uur toiletdames. Het bracht toch ook weer het leuke bedrag van € 35,60 op. Geld dat in Thailand vele malen meer waard is. |
