Juni 2011
Laat de moessons maar komen. We hebben al onze akkers geploegd en geëgd. Onze twee nieuwe visvijvers vullen zich met water. We wachten alleen nog op een beetje meer regen en dan gaan we rijst planten… twee maanden vroeger dan vorig jaar.
De drie onlangs tot Redemptorist gewijde priesters worden in Don Wai geplaatst, om door mij te worden opgeleid, en volgend jaar zal Fr. Joe Ole zijn training beginnen om Sarnelli House over te nemen. Eind volgend jaar zal het in Thaise handen zijn. Fr. Ole, één van de nieuw gewijde priesters, is een geweldige kerel, en capabel. Hij kent het personeel, houdt het hoofd koel en onderhoudt onze web site. Kate wil er eind 2012 ook mee stoppen, zegt ze. Misschien kunnen we haar overhalen om te blijven. We zullen zien. Ik ben dan dicht bij de 75 en het is tijd om de lagers van de rolstoel in te vetten. Als ik nog steeds bij mijn volle verstand ben zal ik helpen om stichtingen aan te schrijven voor hulp, informatie vergaren voor nieuwsbrieven en wat shekels (geld) bij elkaar vissen.
De laatste groep nieuwe kinderen; Fert, Off en Dtay, hebben zich goed aangepast en gaan naar school. Nut, ons blinde meisje, ligt in het ziekenhuis met een AIDS gerelateerde ziekte. Zij begint met ARV medicijnen en we willen haar graag onder controle. Een schattig meisje, Pawk, is ook bij ons gekomen en hoewel ze het HIV virus heeft, hoeft ze nog geen ARV medicijnen te nemen.
Bank is een dertien jarige blinde jongen, die nu ook in Sarnelli is. We hebben een nieuw meisje in Viengkhuk. Ze heet Awn. Haar vader heeft haar herhaaldelijk verkracht, en hij zal echt een lange tijd in de gevangenis door brengen. Ik geloof dat het meisje dertien jaar is. Het is een knap en lief meisje, dat verliefd is geworden op mijn Siamese kat Stinky. Ze is gelukkig op school en ministerie voor jeugdzorg bekijkt haar situatie. Zij komt in een groep met 5 andere kinderen in Viengkhuk die de zelfde ervaring hebben opgedaan. We bidden dat ze net zo ‘n
bewonderenswaardig herstel zal tonen als de anderen. Arme kleine Dtan is nog thuis, niet in staat om naar school te gaan, omdat haar CD4 bloedwaarden slecht zijn. Zij heeft problemen met kijken en praten door complicaties van AIDS. Haar vader is hertrouwd en het schijnt dat er voor haar thuis geen plaats is.
Voor de rest lijkt alles lekker te lopen. We hebben wat problemen met de discipline, maar dat is normaal met opgroeiende kinderen die niet echt van de regels en de plichten houden, die we hier hebben: geen persoonlijke mobieltjes, niet roken, niet drinken en fatsoenlijk gekleed gaan, onder andere. Zoals alle kinderen, hebben sommigen het gevoel dat regels gemaakt zijn om ze te overtreden.
We zijn nog ongeveer 6 weken verwijderd van de jaarlijkse CEBORIDE in Wisconsin. Toegewijde fietsers keren elk jaar terug en brengen nieuwe vrienden mee om 126 mijl op één dag te fietsen en zo geld voor zieke en gehandicapte kinderen bijeen te brengen. Dit is de tiende tocht en ik zal dit jaar niet thuis zijn. Maar, als God het wil, zal ik er volgend jaar zijn. Moge de Goede God u allen zegenen en ons vrede en troost geven in deze koude wereld. Nogmaals, dank u.
Fr. Mike
