Maart 2011
Hallo, vanuit een heet, rokerig en stoffig Don Wai! Het hete seizoen is aangebroken en we hebben minder dan twee weken tot het einde van het schooljaar, en de bewoners worden rusteloos. Dit is de tijd dat huilende meisjes (nooit jongens; hun rapporten zijn altijd beter) bij mij komen om mij hun rapporten te laten zien, en vorig jaar was één meisje, Ploern, gezakt voor 8 vakken. Ik geloof dat de kinderen niet blijven zitten maar ze moeten het werk opnieuw doen, wat moeilijk is als je ook het huiswerk van het nieuwe schooljaar moet doen. Ik ging Ol’ Ploern “008” ( à la James Bond) noemen en afgelopen zaterdag, na de mis kwam ze klagend bekennen dat ze er niet in was geslaagd om de 8 onvoldoendes van vorig jaar goed te maken en misschien zelfs een heel rijtje nullen voor dit jaar zou krijgen. Het is helemaal geen dom meisje, alleen maar een onbenul. En ze is niet eens blond!
Naast Matthew, Luke, Jonah en Eileen hebben we nog een jongetje van 4 maanden “Diamond”. Hij kon wel een liefdesbaby van Father Chuck zijn zo lijkt hij op hem. We gaan een baseball cap van de Chicago Cubs voor hem organiseren, een foto van hem nemen en die met een vergelijkbare foto van Chuck publiceren. Diamonds ouder zijn blind en ze realiseerden zich dat ze niet voor hem konden zorgen. Vandaag kwamen ze met Welfare medewerkers bij hem op bezoek en ze gaan in Nongkhai wonen om dichtbij hun zoontje te zijn. Van de regering krijgen ze ieder 500 baht ($ 16,66 ) per maand dus ik zie al dat ze mee zullen doen aan het Outreach Programma. Zij hebben traditionele Thaise massage geleerd en zullen een zaak in de stad openen.
Dankzij de Duitse Lutheranen in Oberhausen, bezitten we nu een tractor (Kubota) met een ploeg met een aanzetstuk om klonten stro in de grond fijn te maken, bovendien heeft het een ploegschaar. Deze kerk is geweldig: zij hebben Moslims en Turken en Afrikanen in hun diensten en helpen hen met voedsel en banen en op iedere andere manier. Men zou denken dat ze daarom niet de mogelijkheid zouden hebben om anderen te helpen. Maar zij komen ieder jaar om Sarnelli House te helpen met het geld dat zij ophalen met Kersmis en Nieuwjaar. Het zijn ongelofelijk goedgeefse en gelovige mensen. We krijgen een meisje als vrijwilligster voor 6 maanden waarvan de tante naar deze kerk gaat, en de tante had voorgesteld om Sarnelli als missievrijwilligster te helpen alvorens naar de universiteit te gaan. Natuurlijk hebben we ieder jaar terugkerende bezoekers van deze kerk. Zij staan erg dicht bij ons personeel en de kinderen. Een paar van onze personeelsleden hebben de kerk verschillende keren bezocht en zij komen terug met het besef dat de Heilige Geest door deze mensen en hun pastor en diakenen op een heel speciale manier werkt. Op Sarnelli zijn geen Joden of Grieken of Heidenen, om de Apostel Palus te citeren. Er zijn mensen die Jezus kennen en van hem houden op een innige manier en met succes overal de liefde van de Vader voor Zijn kinderen verspreiden. Er zijn ook andere godsdiensten en seculiere groepen uit andere landen, en op hen zullen we ons richten in de toekomst.
En zo slepen wij ons voort, nerveus wachtend op de aanval van “het gepeupel” tijdens de twee maanden durende schoolvakantie, wanneer zij aktie en uitstapjes en aandacht verwachten. We kunnen er alleen reikhalzend naar uitkijken dat het nieuwe schooljaar snel begint. Moge de Heer u en de uwen zegenen.
Fr. Mike
