Halloween werd gevierd in Sarnelli House op 31 oktober 2009 en was een daverend succes. De avond begon ermee dat alle kinderen naar Sarnelli kwamen voor een maaltijd. Daarna werden shows opgevoerd door alle huizen – de jongens van St. Patrick deden een sketch waar erg om gelachen werd, de meisjes van Viengkhuk dansten in Halloween pakjes, gemaakt door Zuster Lek. Halloween maskers en pakjes werden uitgedeeld en de finale was een parade door een enthousiast kind of kinderen, in een Halloween kostuum, die ieder huis vertegenwoordigden.
Als verrassing hadden, een paar uur eerder achter de schermen in Nazareth House, alle meisjes hun naam in een doos gedaan en Pi Nok de huismoeder, trok de drie namen die Nazareth House zouden vertegenwoordigen in de finale. Wat volgde waren tranen, hysterie en gespartel door de drie meisjes wier namen waren getrokken. Het leek erop dat de avond een ramp zou worden voor Nazareth House. Mut van Sarnelli deed hetzelfde met ingehouden tranen en een betrokken gezichtje. Ik weet niet wat het personeel toen heeft gedaan maar wat ze ook deden, het had succes want ’s avonds was het voorafgaande drama vergeten. De gekozen kinderen kwamen op en voerden hun stukjes op tot groot plezier en opwinding van het publiek, de begeleidende muziek en de enthousiaste inleidingen van Gung. De winnaar van de avond was Man van het Jan en Oscar Huis. Gekleed in een gebloemde rok en blouse, compleet met lange blauwe haren, een loopje waar iedere mannequin jaloers op zou zijn, danste en bewoog hij en verleidde hij het onstuimige publiek. Verbazingwekkend te bedenken dat Man nog maar 1 jaar in Sarnelli is en ziek en mager was toen hij kwam en nu de Halloween wedstrijd wint!
 |
 |
De nummer twee was Boy van St.Patrick, die gekleed was in een gemengde stijl met ontblote middel met tatoeages, gebloemde rok, overvloedige boezem, open blouse, een “kale kop”pruik en make-up die het midden hield tussen een piraat en een clown.
Na de show werden de kinderen in 4 groepen verdeeld en iedere groep ging op Halloween tocht. De poort van Sarnelli uitlopend, de donkere nacht in, met een groep, zich aan elkaar vastklampende en gillende kinderen, was een ervaring waarvan ik me afvroeg of ik dat was wat ik echt wilde. De eerste stop was om de kaarsen en wierookstokjes aan te steken alvorens het kerkhof naast Sarnelli op te gaan. Het doel was een kaars en wierook op een graf te plaatsen en een gebed te zeggen alvorens verder te gaan naar de volgende aangewezen ontmoetingsplaats. Het was bijna volle maan en gelukkig was het niet volledig donker, maar toch niet licht genoeg om te zien dat de jongens zich achter de graven verstopten, klaar om het volgende versteende maar toch opgewonden kind te bespringen. Na een hoop geschreeuw bereikten we de volgende stopplaats.
 |
 |
We werden opgedragen het donkere, modderige pad rond Sarnelli House op te lopen. Schreeuwende, gemaskerde jongens grepen ons vanuit het lage struikgewas bij onze enkels en het pad was ongelijk en zanderig. Zo nu en dan waren er draden om onze voeten en allemaal schreeuwden we terwijl we probeerden onze tocht te vervolgen. We stopten op een klein zandheuveltje met ongeveer 20 brandende kaarsen in het midden van het pad. We moesten een kring vormen, de muziek werd aangezet en we dansten totdat ons werd gezegd te stoppen. De grotere kinderen, gekleed in zwarte kostuums, dansten op het dak van een truck in de buurt en een enkele keer sprongen ze naar beneden in onze kring compleet met bloedstollende kreten.
Daarna moesten we de rest van de donkere, zanderige weg aflopen tot 9 rai, of de boomgaard. Gedaanten bleven opduiken vanuit de duisternis en de kinderen renden angstig en gillend de weg af, of probeerden bijna onder mijn kleding te kruipen, zo dicht wilden ze bij mij zijn. Gung wachtte daar in het donker in haar vampierkostuum, naast een tunnel, gemaakt van reserve banden en bedekt door een dekzeil. Iedereen moest er doorheen kruipen, niet wetend wat er in de tunnel zat. Er kwamen kinderen uit, ontzet dat zij door iets hadden moeten kruipen waarvan zij dachten dat het buffelmest was. Toen kwam de lange wandeling terug in de duisternis langs de zijkant van Sarnelli door het hek aan de zijkant. Een paar oudere meisjes die vóór ons liepen kwamen schreeuwend terug omdat er een dorpsjongen over het pad zwalkte, dronken en zingend, en dat zij banger voor hem waren dan voor de geesten. Dus we liepen hem dapper voorbij en hij scheen verbaasd te zijn om zo veel kinderen te zien op die tijd van de avond dat hij stopte met zingen en grote ogen opzette.
 |
 |
Terug in Sarnellie House werden de kinderen door het personeel getrakteerd op Thaise snoepjes en chocolademelk en de opwinding en adrenaline begonnen af te nemen en hiervoor in de plaats kwamen voornamelijk geeuwende en slaperige kinderen die naar huis wilden. Dat met uitzondering van de kinderen van Sarnelli House, die nooit moe schijnen te worden. Ik was blij dat ik niet degene was die ze gereed moest maken voor de nacht.
De avond was erg goed georganiseerd en het personeel heeft het zó goed gedaan dat zij moeten worden geprezen. Zelfs de mannen en de vrouwen en kinderen van de personeelsleden kwamen helpen en het plezier van Halloween meemaken. Het was een prachtige avond.
Kate
December 2009
